Hoogte- en dieptepunten

De afgelopen drie weken zijn zeer afwisselend geweest. Met de bus, boot en het vliegtuig ben ik vanaf de kust door de bergen en de Amazone gereisd om vervolgens weer te eindigen aan de kust. Eigenlijk moet ik schrijven ´we´, want deze route heb ik afgelegd samen met een Australisch koppel, Nigel en Kassandra.

Onderweg hebben we verschillende pre-Incasites bezocht. Verreweg de beste was Kuelap. Drie uur rijden over een onverharde kronkelende bergweg met spectaculaire uitzichten en afgronden. De rit zelf was al de moeite waard en Kualap maakte de dag compleet.
Boven op een berg, overgroeid door planten, bevindt zich deze pre-incastad. Een groot deel van de stad is nog in originele staat en er is een deel gereconstrueerd. Perfect om een goede indruk te krijgen van het leven van de Chachapoyas.

We verlieten de bergen om de hitte van de Amazone op te zoeken. Na een aantal dagen ´cityhoppen´ kwamen we aan in Yurimaguas. Hier kochten we een hangmat en regelden een plekje op de ´Eduardo´ richting Iquitos. Echter, terug in het hostel ontmoetten we de gidsen Miguel en Juan. Zij deden een tour vanuit Lagunes. We raakten geïnteresseerd, ontmoetten een groep Fransen die deze tour ging doen en besloten met hen mee te gaan. Toen konden we nog niet weten dat deze gidsen bijna alles hadden gelogen. Waarom wordt Juan aangeraden in de Lonely Planet?
Ik ga niet schrijven wat er gelogen was, maar het komt er op neer dat de tour een groot bedrog was. Gelukkig was de groep andere toeristen leuk en heb ik roze dolfijnen gezien. Als eerste opstaan heeft ook zo zijn voordelen. Het vroege wakker worden kwam niet alleen doordat ik op de grond moest slapen, maar ook door de hoeveelheid muggenbulten. De Peruviaanse mug houdt blijkbaar ook van lang en blond :)
Mijn conclusie na drie dagen midden in de jungle en in een kleine houten boot: Ik ben geen jungle-mens. De Amazone is natuurlijk een van de mooiste natuurgebieden, maar de eerstvolgende keer dat ik de jungle bekijk is vanaf de bank voor de televisie.
Na dit bezoek hadden we nog 2 dagen op de ´Eduardo´ te gaan voordat we aankwamen in Iquitos.
Men vervoert alles per  boot. Zo werden we vergezeld door koeien, cavia´s, papegaaien, apen en rochelende oude mannen. Ik dacht dat ze dat alleen in China deden? In ons beste Spaans ( No señor, por favour, no) hebben we duidelijk gemaakt dat ze toch echt niet op de grond moesten spugen.

Na alle bussen en boten was het tijd voor luxe en dus namen we het vliegtuig naar Lima. Hier scheidden de wegen van het Nigel en Kass en mij. Zij gingen naar het zuiden en ik ging de bergen weer in bij Huancayo.

In de omgeving van Huancayo is heel veel te doen. Dit geldt echter niet als er te weinig toeristen zijn omdat het regenseizoen is. En laat dat nu net het geval zijn.
Nu is niet alleen de plek van belang, maar ook de mensen die je ontmoet. In het hostel zaten drie andere reizigers en die waren erg gezellig. Twee van hen spraken alleen Spaans. Ik heb in die 4 dagen meer geleerd dan tijdens al mijn lessen. Mijn grammatica is nog steeds bagger, maar ik heb veel nieuwe woorden geleerd.
Toch blijf ik me een kind van 2 voelen. Mijn zinnen bestaan uit een aantal losse woorden met een werkwoord aan het begin van de zin. Meestal gaat het goed en lijken ze me te begrijpen.

Voor de derde keer ben ik nu terug in Lima. Over een paar dagen ga ik mijn ouders van het vliegveld halen en reizen we samen richting het zuiden van Peru en naar Brazilië.