Zon, zee, strand en........

De busrit van Buenos Aires naar Puerto Madryn duurde ongeveer 19 uur. Gelukkig had ik een prima plek, bovenin en vooraan. Het uitzicht zelf was nogal slaapverwekkend. Uren lang hetzelfde vlakke, lichtbegroeide landschap. De verkeersborden brachten afwisseling tijdens de rit. Een aantal getallen wekten mijn verbazing, zoals;
Ushuaia: 2849 km
Volgende dorp: 150 km
Aantal inwoners van dat dorp: 32
Aantal hotels in dat zelfde dorp: 5 en 1 camping
Aantal gestrande auto´s: 1 en dat terwijl er heel wat oude verroeste brikken rondrijden
 
Puerto Madryn is geweldig. Het stadje zelf is leuk, maar vooral de activiteiten zorgen voor het vermaak. Het weer is heerlijk, dus heb ik de kans gegrepen om met zeeleeuwen te gaan zwemmen. Met de boot vaar je naar de kolonie, je duikt het water in en hopen dat ze naar je toe zwemmen. En dat doen ze! Ze laten zich aaien, snuffelen aan je gezicht en knabbelen op je vingers. Je vergeet spontaan dat het water ijskoud is en, als door een hoge golf je snorkel vol met water loopt, is dat helemaal niet zo erg meer als je naar die snoetjes kijkt!
 
In het hostel vertelde men dat je met de fiets naar de zeeleeuwenkolonie Punto Loma, kon fietsen. De weg is niet geasfalteerd, maar enkel grind en zand. De heenweg ging erg gemakkelijk, want het waaide zo hard dat ik bijna niet hoefde te trappen. Alleen toen ik vast kwam te zitten in het zand werd er een beroep gedaan op mijn beenspieren.
De terugweg echter, was één grote marteling. Tegenwind, zandstormen, steile heuvels en heel veel mul zand. Halverwege was er een afgelegen strand wat een goede plek was op te lunchen en uit te rusten.
De ellende van het terugfietsen verdween, toen ik een soort bries hoorde en er twee ogen naar me keken. Een zeeleeuw op nog geen 3 meter afstand. Fantastisch!
 
Na 5 dagen en het zien van vele zeeleeuwen, pinguïns en zeeolifanten was het tijd voor het hoogtepunt: de walvissen.
Op de wal kon je ze al zien, maar van dichtbij is natuurlijk veel beter. Op een paar meter afstand van de boot zwommen moeders met hun jong. In de verte zagen we er één kunstjes doen. Wat een prachtige beesten. Alhoewel....ze zaten onder de eeltknobbels en wonden van de zeemeeuwen die hun constant aanvallen.
 
Na een busrit van 32 uur ben in aangekomen in Ushuaia. Helemaal in het zuiden van Patagonië.